پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

۴۶ نماینده‌ای که طرح خطرناک خرید‌و‌فروش اشیای تاریخی و باستانی را مطرح کردند «ارزآور بودن» فروش اشیای تاریخی را یکی از دلایل موافقت با حراج خطرناک دانسته‌اند تا این سؤال پیش بیاید که آیا هر چیزی که قابل تبدیل شدن به پول است را باید فروخت؟ حتی شناسنامه باستانی کشور را! آیا آن‌ها نمی‌دانند اشیای تاریخی و باستانی کشور هیچ فرقی با جنگل‌های باستانی هیرکانی ندارند. جنگل‌های باستانی هیرکانی هم قابلیت ارزآوری دارند، آیا باید ایران را به هاب (قطب) فروش چوب جنگل‌های باستانی کشور تبدیل کرد؟ آیا خزر را می‌توان فروخت؟ آیا می‌توان زاگرس را به حراج گذاشت؟ آیا می‌توان کارون نفس بریده از انتقال آب‌های غیرکارشناسی را به قیمت ناچیز داد و رفت؟ چرا نمایندگان فکر می‌کنند اشیا باستانی تاریخی کشور قابل قیمت‌گذاری‌اند؟ در نهایت باید سؤال اصلی این گزارش را پرسید. چه کسانی در دو دهه گذشته دنبال تصویب حراج اشیای تاریخی و باستانی کشورند و در هر دوره‌ای آن را به یک شکل خاص مطرح می‌کنند؟

سدسازی‌های کرمان، بی عدالتی و ضعف مدیریت دولتمردان و عدم تخصیص حق‌آبه تالاب جازموریان در حوزه سیستان و بلوچستان از سوی وزارت نیرو، این تالاب را به کانون بحرانی ریزگرد‌ها تبدیل کرده و معضلات جدی را برای ساکنان این منطقه به وجود آورده است.

باستان شناسان در کاوش‌های سادات محمودی به کوچ نشینانی در ۴۵۰۰ سال پیش رسیدند که از یک سو با حوزه تمدنی هلیل رود در جیرفت و شهرسوخته در سیستان و بلوچستان مرتبط بوده اند و از سوی دیگر با بین النهرین ارتباط تجاری داشته اند.

تالاب جازموریان که سال گذشته پس از سال‌ها آبگیری شده بود در سال جاری با کاهش ۸۰ درصد بارندگی به بیابانی بی‌آب و علف تبدیل شده که منشأ ۲۰درصد ریزگردها در کشور است.